در ساوه، یکی از بزرگترین کانونهای حملونقل کشور، جایی که هر ۲۴ ساعت بیش از یکهزار بارنامه صادر میشود و میلیونها تُن کالا از قلب این شهرستان به سراسر ایران و فراتر از مرزها میرود، رانندگان دیگر فقط با گرد و غبار و سرما نمیجنگند؛ آنها با فرسودگی ناوگان، نبود پارکینگ، فرار بار، بیمهای که درمان نمیکند، کرایهای که ۶۰ روز بعد میرسد و استهلاکی که با دلار حساب میشود را هم بر شانههای خستهشان حمل میکنند.
همزمان با ۲۶ آذرماه روز حمل نقل، خبرنگار مجله خبری کشاورزی در بین رانندگان حمل کالای ساوه و حومه حضور یافت تا با بررسی میدانی مشکلات آنان؛ مطالبات شان را از زبان چند راننده پیشکسوت و رئیس انجمن صنفیشان روایت کند؛ تا شاید این بار، پیش از آنکه چرخها از حرکت بایستند، مسئولین بشنوند که اگر راننده بایستد، ایران میایستد.
رانندگان ساوه شبها در خیابان میخوابند و صبح ها جریمه میشوند
مجید فخاری، بازرس سابق هیئتمدیره انجمن صنفی رانندگان شهرستان ساوه که با ۲۸ سال سابقه همچنان پشت فرمان است و سال ها مشکلات همکارانش را از نزدیک پیگیری کرده، در گفت و گو با مجله خبری کشاورزی، گفت: ما کامیونداران ساوه پیش از آنکه کامیوندار باشیم، شهروند این شهر هستیم. بزرگترین درد امروزمان نبود پارکینگ استاندارد است؛ ۱۰ سال است پیگیر هستیم و هنوز به جایی نرسیدهایم.
وی با بیان اینکه از سال ۱۳۹۴ تا امروز با همه مسئولان جلسه گذاشتهایم، افزود: سال ۱۴۰۱ بهدلیل آلودگی هوا و تعطیلی مدارس، جلسه اضطراری در اداره راهداری برگزار شد تا کامیونها از سطح شهر خارج شوند، اما هیچ اقدام عملی انجام نشد.
فخاری گفت: صبح که میخواهیم کامیون را روشن کنیم، با دود و سر و صدا مردم را آزار میدهیم. شب که برمیگردیم یا باید جلوی در خانه همسایه پارک کنیم و ۲۰۰تا۲۵۰ هزار تومان جریمه بخوریم یا به شهر صنعتی کاوه برویم که پر از دزدی و ناامنی است. اگر جای پارک باشد، کدام راننده دوست دارد ماشینش را وسط خیابان بگذارد؟
فرار ۳۰ تا ۴۰ درصدی بار؛ ضرر دولت، ضرر راننده ساوه
فخاری با بیان اینکه ساوه بندر خشک کشور است؛ ماهی نزدیک ۳۰ هزار بارنامه و روزانه حدود هزار بارنامه در این شهرستان صادر میشود، اما ۳۰ تا ۴۰ درصد بارها بدون بارنامه و بهصورت قاچاق از شهر خارج میشود، افزود: باربریهای بزرگ تهران برای رانندگان ما از تهران بارنامه میزنند و بار ساوه را میبرند که در نتیجه ۹ درصد سهم سازمان راهداری از بین میرود، مالیات تولیدکننده و فروشنده پرداخت نمیشود و کرایه نیز عادلانه بین رانندگان ساوه تقسیم نمیشود.
وی گفت: راهحل ساده است، فقط ورودی و خروجی شهر صنعتی کنترل شود. در این صورت هم شغل ایجاد میشود، هم درآمد دولت چند برابر میشود، هم عدالت برقرار میشود و حتی دادستان میتواند بهعنوان مدعیالعموم ورود کند.
وی با بیان اینکه باربری به راننده میگوید کرایهات را ۴۰ روزه میدهم، اما کمیسیون خودش را همین امروز نقد میگیرد، افزود: راننده یا باید بار را قبول کند یا بیکار بماند؛ قدرت انتخاب ندارد.
بیمه تکمیلی؛ هزینه زیاد، پوشش نامناسب
وی درخصوص بیمه تکمیلی گفت: تا خرداد ۱۴۰۴ با بیمه دانا قرارداد داشتیم؛ هنوز بسیاری از هزینههای درمانی پرداخت نشده است و حالا با بیمه دی قرارداد بستهاند که دندان، عملهای سنگین و بستریهای گران را تقریباً پوشش نمیدهد. با پولی که هر ماه از بارنامه ۹۰۰ هزار راننده کشور کسر میشود، میتوان بهترین بیمه دنیا را خرید، اما قراردادهایی که در سطح کلان بسته میشود، کمترین و بدترین پوشش را به راننده میدهد.
به ریال کرایه میگیریم، به دلار خرج میکنیم
فخاری با بیان اینکه سال ۸۴ با یک سرویس رفتوبرگشت بندرعباس (حدود ۵۰۰ هزار تومان) میتوانستم سه حلقه لاستیک بخرم اما امروز با همان مسیر و کرایههای چند برابری، یک جفت لاستیک هم نمیشود خرید، افزود: رانندهها دیگر نمیتوانند سرمایه اضافه کنند، فقط با چنگ و دندان خودشان و ماشین شان را حفظ میکنند. هزینهها هر روز چند برابر میشود ولی کرایه فقط سالی یکبار و آنهم با هزار منت افزایش مییابد.
وی در ادامه گفت: سال ۷۳ مهندسی برق قدرت دانشگاه را ول کردم آمدم پشت فرمان چون فکر میکردم وضعیت بهتر است. امروز اگر برگردم به عقب، دوباره این شغل را انتخاب نمیکنم. به هیچکس، حتی فرزندان خودم، توصیه نمیکنم. دو دختر دارم؛ حتی اگر خواستگارشان ۱۰ دستگاه FH۶۰۰ داشته باشد دختر نمیدهم، از دور صدای دهل خوش است.
فخاری تصریح کرد: به کسانی که میخواهند وارد اینکار شوند دفتر حساب یکساله ماشینم را نشان میدهم و میگویم ورودیها را دیدی، حالا خروجیها را هم ببین، اگر عاقلانه بود بیا، اگر نبود خودت میدانی.
وی هشدار جدی داد و گفت: اگر همین روند ادامه پیدا کند، صنعت حملونقل کشور بهطور کامل به چالش کشیده خواهد شد. رانندگان دیگر نمیتوانند دوام بیاورند.
اگر این روند ادامه پیدا کند، حملونقل کشور خودبهخود زمینگیر میشود
حمید چترآور، راننده سنگین با ۲۷ سال سابقه (که از اواخر سال ۷۹ مستقل شده است) و پیش از آن شاگرد پدرش بوده نیز وضعیت فعلی رانندگان را «فاجعهبار» توصیف کرد و هشدار داد: اگر همین روند ادامه یابد، طولی نخواهد کشید که حملونقل جادهای کشور خودبهخود زمینگیر میشود.
وی با اشاره به مشکلات رانندگان، عدم وجود وزیر تخصصی را نخستین مشکل حملونقل دانست و گفت: چندین سال است وزارتخانهها را ادغام کردند و حملونقل زیرمجموعه راه و شهرسازی شد. این صنعت بهتنهایی نیاز به یک وزارتخانه جداگانه دارد که فقط به امور حملونقل بپردازد.
بیمه تأمین اجتماعی، اجباری و ناکارآمد
وی ادامه داد: اگر راننده حق بیمه تأمین اجتماعی پرداخت نکند، کارت هوشمندش باطل میشود. بعد از ۳۰ سال پرداخت بیمه سنگین، بازنشستگی با ۷ تا ۱۰ میلیون تومان حقوق، کفاف زندگی را نمیدهد. اگر بیمه اختیاری بود، راننده میتوانست با شرکتهای دیگر قرارداد ببندد و حقوق بازنشستگی چندین برابر دریافت کند.
وی در خصوص بیمه تکمیلی نیز گفت: قرارداد جدید با بیمه دی تقریباً هیچ پوشش واقعی ندارد؛ همکاران بسیار ناراضیاند و اکثر خدمات درمانی تحت پوشش نیست.
چترآور به کرایه پایین در برابر استهلاک سرسامآور نیز اشاره کرد و گفت: سالانه فقط یکبار ۱۵ تا ۲۰ درصد به کرایه اضافه میشود، اما استهلاک و هزینهها گاهی هفتهبههفته ۳۰۰ درصد افزایش مییابد. لاستیک، روغن و قطعات با دلار میآید، ولی کرایه ما با ریال پرداخت میشود.
وی به دریافت کمیسیونهای سلیقهای و غیرقانونی باربریها نیز به عنوان مشکل دیگر اشاره کرد و گفت: بعضی باربریها نصف کرایه را بهعنوان کمیسیون میگیرند. جدیداً هم لیست تخفیف جداگانه درست کردهاند؛ راننده را مجبور به امضا میکنند و بعد کرایه را ۵ تا ۱۰ میلیون پایینتر پرداخت میکنند.
وی در خصوص صدور بیرویه مجوز باربری نیز گفت: بهخاطر روابط و پارتیبازی، تعداد باربریها چند برابر شده و افراد بدون تجربه وارد شدهاند و برای گرفتن بار از کارخانهها، کرایه را از جیب راننده کم میکنند.
بار سبک، کرایه کمتر؛ بار سنگین، همان کرایه!
این راننده کامیون در ادامه گفت: شرکتها برای بار سبک بهانه میآورند و کرایه را کم میکنند، اما برای بار ۲۸–۲۹ تنی هم همان نرخ ۲۲ تن را میپردازند، در حالی که استهلاک ما چند برابر میشود.
وی افزود: رانندگی سنگین با دوری از خانواده، فرسایش شدید جسمی و دیسک کمر، شغل تفریحی اعلام شده در حالی که باید جزو مشاغل سخت و زیان آور باشد و اگر واقعاً تفریحی است، مسئولان بیایند یک سرویس بروند.
ورود بیرویه و بیضابطه سرمایه به صنعت
وی در ادامه گفت: با تبلیغات بلاگرها که میگفتند تریلی ماهی ۵۰۰ میلیون درآمد دارد، همه از مغازهدار و طلافروش تا بازنشسته و … بدون هیچ سابقه و آموزشی آمدند ماشین خریدند حالا ماشین چند برابر نیاز کشور است، بار کم شده، جادهها خراب و تصادف زیاد شده و کرایه شکسته شده است.
وی در خصوص نبود پارکینگ در ساوه با بیان اینکه هنوز پارکینگ ندادهاند، ولی شهر را کامیونممنوع کرده و راننده را جریمه میکنند، به ضعف سازمان راهداری در دفاع از راننده اشاره کرد و گفت: در ساوه، سازمان راهداری عملاً زیرمجموعه باربریهای بزرگ شده و میگوید زورمان به فلان باربری نمیرسد، پس وجودش به چه درد میخورد؟
چترآور بزرگترین راهحل را راهاندازی «سامانه پاک»(حذف دلال) دانست و گفت: با سامانه پاک، ۱۰ درصد کمیسیون بین راننده و صاحب کالا تقسیم میشود، پرداخت، لحظهای میشود، شفافیت کامل ایجاد میشود و ۷۰ درصد مشکلات حل خواهد شد. این سامانه الان در گمرکات کشور اجرا شده، چرا برای باربریهای داخلی اجرا نمیشود؟
وی گفت: من عاشق این شغل بودم، دانشگاه و دیپلم نظام قدیم را رها کردم آمدم پشت فرمان، اما امروز حتی به برادرانم گفتم ادامه ندهند. دخترم دانشجوی پزشکی است، اگر بهترین راننده کشور برای خواستگاری او بیاید به او نمیدهم. اگر برگردم به عقب، حتی گدایی میکنم اما دوباره این شغل را انتخاب نمیکنم. راننده امروز نه اجر و قرب دارد، نه امنیت، نه درآمد.
چترآور تأکید کرد: درآمد واقعی در این شغل وجود ندارد؛ فقط جاده دیدن است. اگر کسی میخواهد وارد شود، باید درآمدش را از جای دیگری تأمین کرده باشد.
سیستم اعلام بار بزرگترین نعمت در ساوه بود/ فقط کافیست مسئولان واقعاً نظارت کنند
ناصر حسنی، از فعالان باسابقه حملونقل جادهای شهرستان ساوه، نیز تنها یک درخواست از مسئولان داشت و گفت: نماینده مردم در مجلس که از نزدیک با مشکلات استهلاک لاستیک، روغن، قطعات و جادهها آشناست، و همچنین فرماندار که سالها شهردار بوده و دقیقاً میداند ماشین سنگین چقدر هزینه روی دست راننده میگذارد، به داد صنعت حملونقل ساوه برسند.
وی افزود: سیستم اعلام بار مجازی بزرگترین نعمت و بهترین اتفاقی بود که برای رانندگان و شهر ساوه افتاد، اما متأسفانه امروز این سیستم نیاز به نظارت جدی و مستمر دارد تا عدالت واقعی اجرا و راننده ساوجی از حق خودش بهرهمند شود.
حسنی با بیان اینکه از مسئولان انتظار داریم شخصاً وارد میدان شوند و نگذارند حق رانندگان زحمتکش پایمال شود، تأکید کرد: همین یک خواسته داریم، اینکه نظارت واقعی و مؤثر بر سیستم اعلام بار انجام شود. همین کافی است تا بسیاری از مشکلات حل شود.
شغل رانندگی دیگر جذابیت ندارد/ استرس بالا، درآمد کم و آینده نامعلوم
احمد سلطانی، راننده اتوبوس برونشهری، نیز در بیان مشکلات شغلی خود اظهار کرد: این شغل قبلاً خوب بود، اما متأسفانه اکنون جایگاه و منزلت راننده به آن شکلی که باید، در نظر گرفته نمیشود. با هزینههای گزاف فعلی و درآمدهای کم، صاحبان اتوبوس نیز پولدار نیستند.
وی افزود: مشکلات بسیار زیاد است؛ شهرستان ساوه کشش این همه سرویس را ندارد و اغلب باید خالی برویم و بیاییم. در بعضی ساعات مسافر بسیار کم است.
سلطانی در ادامه گفت: خودم این شغل را انتخاب نکرده ام و شغل پدری بوده است؛ اگر به عقب برگردم هرگز این شغل را انتخاب نمیکنم و اجازه نمیدهم فرزندم وارد این حرفه شود، زیرا هیچ تضمین و آیندهای ندارد.
رانندگان اتوبوس های درونشهری (واحد شهری، سرویس مدارس و شرکتها) نیز دیدگاههای مشابهی را ابراز کردند.
یکی از مسائل اصلی آنها، عدم برخورداری از سختی کار است و امیدوارند هر چه زودتر این موضوع حل شود. آنها رانندگی اتوبوس را شغلی پراسترس و حساس توصیف کردند که خوبیهای کم و بدیهای زیادی دارد؛ از جمله خطر جانی، استرس بالا، بیخوابی و دوری از خانواده، با مسئولیت سنگین جان مسافران در خطوط برونشهری و درونشهری.
این رانندگان گفتند: بسیاری از ما با قرض و وام اتوبوس خریدهایم و پولدار نیستیم. هزینههای این شغل بسیار بالاست؛ از جمله لاستیک، روغن، حقوق راننده کمکی و بیمه خودرو. اتوبوس وسیله پرهزینهای است. اگر به عقب برگردیم، هیچگاه این شغل را انتخاب نمیکنیم و اغلب اتفاقی به این کار هدایت شدهایم واین شغل را به فرزندان مان توصیه نمیکنیم.
رانندگان اتوبوس ساوه این مشکلات را ناشی از فشارهای اقتصادی، عملیاتی و نبود حمایتهای کافی دانستند و خواستار توجه بیشتر مسئولان به وضعیت معیشتی و شغلی خود شدند.
فرسودگی ناوگان اتوبوس و تاکسی، بزرگترین چالش حمل و نقل عمومی شهر است
عظیم توسلی مدیر عامل سازمان حمل بار و مسافر شهرداری ساوه نیز در تشریح وضعیت حمل و نقل عمومی ساوه اظهار کرد: اتوبوسرانی و تاکسیرانی این شهرستان مانند بسیاری از شهرهای کشور با چالشهای جدی ساختاری، اقتصادی و عملیاتی روبرو است که هم به شهروندان فشار وارد میکند و هم رانندگان را با مشکلات متعدد مواجه ساخته است.
وی مهمترین چالشهای اتوبوسرانی ساوه را برشمرد و گفت: فرسودگی شدید ناوگان که رانندگان آن را بزرگترین مشکل شغلی خود میدانند و منجر به افزایش خرابیها، هزینههای تعمیرات و کاهش کیفیت خدمات شده است؛ عدم وجود اعتبارات و بستههای حمایتی دولتی برای نوسازی ناوگان درونشهری در سالهای اخیر؛ آلایندگی بالای ناوگان( بیش از نیمی از اتوبوسهای قدیمی آلاینده شناخته شدهاند و به تشدید آلودگی هوای شهر کمک میکنند)، نبود توسعه و بهروزرسانی کافی ناوگان، به طوری که سهم ساوه از طرحهای ملی نوسازی بسیار کم بوده و همچنان اتوبوسهای نیازمند تعمیرات اساسی در خطوط فعال هستند؛ و در نهایت توسعه نامتوازن شهری و کمبود توجه به زیرساختهای حمل و نقل عمومی از جمله این چالش هاست.
مدیرعامل سازمان حمل و نقل بار و مسافر ساوه در خصوص تاکسیرانی نیز گفت: ناوگان تاکسی نیز نیازمند نوسازی اساسی است و بسیاری از خودروها قدیمی و پرمصرف هستند که هزینههای رانندگان را افزایش داده و کیفیت خدمات را کاهش میدهد. ترافیک سنگین عصرگاهی در هسته مرکزی شهر، فشار اقتصادی ناشی از افزایش هزینههای سوخت و عملیاتی که بسیاری از رانندگان را از تعویض خودرو ناتوان ساخته، رقابت با حمل و نقل غیررسمی و مسافربرهای شخصی بدون مجوز که درآمد رانندگان رسمی را کاهش داده و عدم حمایتهای بیمهای و تأمین اجتماعی از رانندگان تاکسی از دیگر چالشهای این بخش است. پیگیریهای متعددی در این زمینه انجام شده اما تاکنون نتیجهای حاصل نشده است.
توسلی چالشهای ذکرشده را تا حد زیادی مشترک با بیشتر شهرهای کشور دانست و تأکید کرد که رفع این مسائل نیازمند توجه ملی و حمایتهای دولتی است.
وی در ادامه به اهم اقدامات انجامشده و در حال انجام سازمان در یک سال گذشته (از دیماه ۱۴۰۳ تا دیماه ۱۴۰۴) اشاره کرد و گفت: بررسی طرح مطالعات ترافیکی با تمرکز بر ترافیک هسته مرکزی شهر، مانیتورینگ و نظارت هوشمند بر فعالیت اتوبوسها و تاکسیهای درونشهری، نصب دستگاههای کارتخوان برای سهولت پرداخت کرایه اتوبوس، خرید و نصب دستگاههای جدید کارت شهروندی با امکانات پیشرفته بر روی اتوبوسها، صدور کارت شناسایی هوشمند برای رانندگان تاکسی به جای دفترچههای کاغذی قدیمی، اخذ مجوز ساخت ایستگاههای جدید و هوشمند به صورت مشارکتی از شورای اسلامی شهر، آغاز مجدد فروش بلیط اینترنتی از پایانه ساوه به مقاصد اراک و شهرهای شمالی کشور (که چند سال متوقف بود) و افزایش تعداد سفرها به تهران، ساخت و نصب سردرب ترمینال، لولهکشی گاز فشار قوی به مجتمع خدمات شهری و مجموعه تعمیرگاهی اتوبوسها از جمله این اقدامات بوده است.
توسلی همچنین به ساماندهی بیش از ۲۰۰۰ تاکسی (شامل تمدید و ابطال پروانه، کمیته انضباطی، تعیین خط، معرفی راننده کمکی و نقل و انتقال)، تعویض رایگان مخازن گاز CNG برای ۲۰۰ دستگاه تاکسی واجد شرایط پس از چند سال پیگیری، برخورد روزانه با مسافربرهای شخصی با همکاری پلیس راهور از طریق گشتهای مشترک، پیگیری دریافت ۳۷ دستگاه اتوبوس باقیمانده از سهمیه دولتی از طریق معاونت حقوقی ریاست جمهوری، برقراری بیمه تکمیلی برای رانندگان اتوبوس و افراد تحت تکفل آنها، اعزام ۱۵ دستگاه اتوبوس همراه با عوامل اجرایی به مرز مهران برای خدماترسانی ۲۰ روزه به زائران اباعبدالله الحسین (ع)، برقراری خطوط جدید اتوبوس از میدان شهدا به یاقوتآباد و از میدان امام به مسکن مهر، اخذ مجوز فعالیت ۱۵ دستگاه اتوبوس بخش خصوصی در ۴ خط تعیینشده که منجر به افزایش ۵۰ درصدی ظرفیت حمل و نقل عمومی شهری خواهد شد، و برگزاری حدود ۷۴ جلسه کارگاه آموزشی در مدارس، مساجد و مراکز علمی اشاره کرد.
رانندگان شریان حیاتی اقتصاد کشورند
سعید یعقوبی، رئیس انجمن صنفی کارگری رانندگان حمل کالای ساوه و حومه، نیز اظهار کرد: رانندگان در اوج تحریم، کرونا، سیل و زلزله هیچگاه جاده را ترک نکردند، و حتی در جنگ ۱۲ روزه تمام قد پای دفاع از نظام اسلامی ایستادند و با وجود تحرکات مذبوحانه عده ای در آن دوران، دست از رسالت خویش برنداشتند. اما امروز با انبوهی از مشکلات دست و پنجه نرم می کنند که ادامه این وضعیت، آینده صنعت حمل ونقل را به خطر می اندازد.
یعقوبی مهمترین چالشهای فعلی را برشمرد و گفت: نبود حتی یک پارکینگ استاندارد پس از ۱۲ سال پیگیری مستمر، مهمترین چالش پیش روی رانندگان است.
وی فرار گسترده بار (بیش از ۳۵ درصد) و خروج غیرقانونی کالا بدون بارنامه از شهر صنعتی، بیمه تکمیلی ضعیف و تقریباً بی فایده (پوشش ناکافی دندان، عمل های سنگین و بستری)، کرایه های طولانی مدت (گاها تا ۶۰ روز) در مقابل پرداخت نقدی کمیسیون باربری ها، افزایش سرسام آور هزینه های لاستیک، روغن و قطعات بدون تناسب با نرخ کرایه، فرسودگی شدید ناوگان (میانگین عمر بالای ناوگان) و نبود تسهیلات واقعی نوسازی، جریمه های سنگین شبانه در خیابان های شهر و ناامنی شهر صنعتی، تحصیل مال نامشروع از سوی برخی واحدهای تولیدی به نوعی که کرایه رانندگان را بطور کامل پرداخت نمیکنند، بیتوجهی به مطالبات رانندگان و عدم نظارت دقیق بر نحوه فعالیت باربریها توسط متولی امر، ضعف نظارت بر صدور بی رویه مجوز باربری و دلال بازی برخی شرکت ها از جمله مهمترین مشکلات است.
وی هشدار داد: اگر این مشکلات به صورت ریشه ای حل نشود، خیلی زود شاهد زمین گیر شدن ناوگان و مهاجرت رانندگان به مشاغل دیگر خواهیم بود.
مطالبات فوری انجمن از مسئولان
یعقوبی خطاب به مسئولان استانی و کشوری گفت: راننده ساوه فقط یک چیز می خواهد و آن عدالت در توزیع بار، رسیدگی به شکایات رانندگان از سوی سازمان راهداری و امنیت شغلی است. ما از فرماندار که سالها در حوزه عمران فعال بوده، از مدیرکل راهداری استان مرکزی و از دادستان ساوه انتظار داریم تا با نظارت فوری و قاطع بر ورودی خروجی شهر صنعتی برای جلوگیری از فرار بار، تسریع در احداث پارکینگ استاندارد کامیونها با همکاری راهداری، پرداخت کرایه حداکثر تا چهار روز پس از تخلیه (مشابه گمرکات)، ارائه تسهیلات نوسازی ناوگان با سود تک رقمی و اقساط بلندمدت، بازگرداندن سختی کار و مشاغل سخت و زیان آور به رانندگان سنگین، راه اندازی فوری سامانه پاک (حذف دلال) در شهرستان ساوه به کمک رانندگان بشتابند.
یعقوبی تأکید کرد: رانندگان ساوه نشان داده اند که در سخت ترین شرایط پای کار انقلاب و مردم ایستاده اند. اکنون نوبت مسئولان است که با عمل (نه فقط حرف) از این قشر مظلوم و فداکار حمایت کنند. ما همچنان امید داریم و دست از پیگیری بر نخواهیم داشت.
وی مدعی برخورد سلیقهای متولی امر در خصوص شکایات ارائه شده از سوی رانندگان و کتمان تخلفات برخی شرکتهای حمل و نقل در ساوه شد و خاطرنشان کرد: انجمن صنفی کارگری رانندگان حمل کالای ساوه آماده هرگونه همکاری با مسئولان برای حل مشکلات و توسعه صنعت حمل ونقل شهرستان است.
وی همچنین خواستار حمایت مدیر کل راهداری استان مرکزی و دادستان درخصوص راه اندازی گشت های نظارت بر حمل و نقل کالا توسط این انجمن شد که در نتیجه منجر به حفظ حقوق سازمان، جلوگیری از قاچاق کالا و تضییع اموال عمومی، بیمه و ایمنی بار و حفظ حقوق شرکت های حمل و نقل حوزه جغرافیایی و در انتها حقوق رانندگان در صف نوبت اعلام بار خواهد شد.
مشکلات مشترک رانندگان و کارفرمایان
حجت سعادتمند، رئیس هیئتمدیره انجمن صنفی کارفرمایان شرکتهای حملونقل کالای شهرستان ساوه نیز گفت: اگر امروز کالاهای اساسی در سفره مردم، مواد اولیه در کارخانهها و صادرات در بنادر جریان دارد، مرهون فداکاری شبانهروزی رانندگانی است که در سرمای استخوانسوز زمستان و گرمای طاقتفرسای تابستان، هزاران کیلومتر جاده را با جان و دل میپیمایند.
وی صنعت حملونقل جادهای را «ستون فقرات اقتصاد مقاومتی» خواند و افزود: بیش از ۹۲ درصد جابهجایی بار کشور روی دوش ناوگان جادهای است. در دوران کرونا، سیل، زلزله و حتی اوج تحریمها، این رانندگان بودند که بدون یک روز تعطیلی، دارو، مواد غذایی و تجهیزات پزشکی را به دورترین نقاط کشور رساندند.
وی تصریح کرد: در آستانه ۲۶ آذر، روز ملی حملونقل، زمانی که باید از تلاشهای خاموش رانندگان و شرکتهای حملونقل قدردانی شود، ناچاریم مجموعهای از مشکلات و چالشهای جدی سخن بگوییم؛ چالشهایی که امروز نفس صنعت حملونقل ساوه را به شماره انداخته و آینده آن را در معرض تهدید قرار داده است.
وی افزود: شرایط اقتصادی کشور بهگونهای شده که صاحبان کالا، علیرغم تلاش و حسننیت، در پرداخت کرایه رانندگان با مشکل جدی روبهرو هستند. پرداختها با تأخیرهای طولانی انجام میشود، اما بار مسئولیت پرداخت کرایه راننده در نهایت بر دوش شرکت حملونقل میماند. شرکتها نمیتوانند راننده را معطل نگه دارند؛ ناچارند از جیب خود کرایه را پرداخت کنند، در حالی که معلوم نیست مطالباتشان از صاحبان کالا چه زمانی تسویه خواهد شد. سؤال روشن ما از مسئولین این است که یک شرکت حملونقل، با این همه هزینه، تعهد، مالیات و فشار رقابتی، چقدر توان دارد که ماهها بار مالی دیگران را به دوش بکشد؟
سعادتمند بیان کرد: امروز مبالغ کلانی از شرکتهای تولیدی و صاحبان بار مطالبه داریم؛ مطالباتی که گاهی ماهها و حتی تا مرز سال طول میکشد تا پرداخت شود. این تأخیر، گردش مالی شرکتها را مختل کرده و آنها را در معرض خطر توقف فعالیت قرار داده است. در چنین وضعیتی، کوچکترین فشار بیرونی میتواند چرخه حملونقل را از کار بیندازد.
وی تاکید کرد: اینها در حالی است که شرکتهای عضو انجمن صنفی ساوه طی سالها با سرمایهگذاری سنگین، یکی از بزرگترین و استانداردترین شهرکهای حملونقل خصوصی کشور را ساختهاند؛ شهرکی با امکانات کامل، زیرساختهای پایدار، پارکینگهای مناسب و فضای امن و آبرومند برای رانندگان. این مجموعه میتوانست امروز پشتوانهای برای توسعه حملونقل کشور باشد، اگر سیاستگذاریها با دقت و دوراندیشی همراه بود.
رئیس هیات مدیره انجمن صنفی کارفرمایان شرکت های حمل و نقل کالای شهرستان ساوه در ادامه گفت: متأسفانه، در سالهای اخیر شاهد صدور مجوز برای شرکتهایی هستیم که حتی حداقلهای لازم مانند یک پارکینگ کوچک برای یک دستگاه کامیون را ندارند. این شرکتهای بیزیرساخت، برای جذب بار دست به رفتارهای غیرحرفهای و مخرب میزنند و بازار را بههم میریزند. نتیجه آن شده که شرکتهای معتبر و باسابقه، که هزینه ساخت شهرک و زیرساخت را پرداختهاند، زیر فشار شرکتهای کاغذی و بیمسئولیت قرار گرفتهاند.
وی بیان کرد: از سوی دیگر، رشد بیقاعده شرکتهای بزرگمقیاس نیز تعادل بازار حملونقل ساوه را برهم زده و امنیت شغلی شرکتهای بومی را تهدید میکند. اگر این روند ادامه یابد و شرکتهای ریشهدار و با تجربه یکییکی از میدان خارج شوند، هیچ نهادی باقی نمیماند که میانجیگری حرفهای بین رانندگان و صاحبان کالا را انجام دهد. نبود این واسطههای متخصص، قطعاً تبعات اجتماعی، صنفی و حتی امنیتی خواهد داشت.
وی تصریح کرد: ما، فعالان حملونقل ساوه، با صدای بلند اما مسئولانه میگوییم این صنعت بیش از هر زمان دیگر به حمایت مسئولین نیاز دارد. حمایت واقعی، نه شعاری. اگر امروز از شرکتهای حملونقل حمایت نشود، فردا باید پاسخگوی بحران بزرگتری باشند.
مشکلات اختصاصی کارفرمایان
رئیس انجمن صنفی ساوه به مشکلات خاص شرکتهای حملونقل نیز اشاره کرد و گفت: کارفرمایان امروز در تنگنای عجیبی قرار گرفته است؛ از یک سو باید کرایه را به راننده پرداخت کند، از سوی دیگر کارخانهها و صاحبان کالا بهدلیل رکود اقتصادی و کاهش تولید، کرایه را با تأخیرهای ۳ تا ۶ ماهه تسویه میکنند. بسیاری از شرکتها هماکنون میلیونها تومان طلب معوق از کارخانههای بزرگ دارند. همچنین مالیات بر ارزش افزوده، مالیات عملکرد، حق بیمه سهم کارفرما و هزینههای سربار اداری، حاشیه سود را به صفر رسانده و برخی شرکتها را تا مرز تعطیلی کشانده است.
وقت عمل است؛ پیش از آنکه چرخها از حرکت بایستند
به گزارش مجله خبری کشاورزی، رانندگان ساوه در این گزارش یک صدا گفتند دیگر نمیتوانیم تنها بجنگیم. مشکلات روشن و تکراریاند و عملیاتی شدن راهکارها فقط اراده میخواهد. احداث فوری پارکینگ مکانیزه ۱۵۰۰ دستگاهی با مشارکت راهداری و بخش خصوصی در شرایطی که زمین موجود است و بودجه هم با یک دهم درآمد سالانه فرار بار تأمین میشود، یک ضرورت است.
نصب دوربین و گیت الکترونیکی در تمام مبادی ورودی–خروجی شهر صنعتی کاوه نیز هم فرار بار را قطع میکند، هم سالانه دهها میلیارد تومان درآمد جدید برای دولت و عدالت کرایه برای راننده ایجاد میکند.
بازگرداندن فوری «سختی کار» و مشاغل سخت و زیانآور و افزایش حداقل ۵۰ درصدی حقوق بازنشستگی رانندگان سنگین، تسهیلات نوسازی ناوگان با سود ۴ درصد و بازپرداخت ۷ ساله همراه با توقف واردات کشنده کارکرده تا تولید داخل هم جان بگیرد، تعیین سقف ۱۰ روزه برای تسویه کرایه و جریمه سنگین باربریها و کارخانههایی که بیشتر تأخیر کنند، می تواند این صنعت را زنده نگه دارد.
انتهای پیام