همه جای اتاقم نوشته بودم باید طلای آسیا را بگیرم

۰۷:۴۱ – ۱۷ خرداد ۱۴۰۴

آی آر آر اس اس – ریحانه مبینی در مسابقات دوومیدانی قهرمانی آسیا تاریخ‌ساز شد و نخستین زن ایرانی شد که مدال طلای آسیا را کسب کرد. مبینی در ارزیابی خود از رقابت‌های قهرمانی آسیا در کره جنوبی بیان کرد: این اولین تجربه من در مسابقات رده بزرگسالان در فضای باز بود. از شروع فصل تمام تمرکزم روی قهرمانی آسیا در کره جنوبی بود و فقط روی کسب مدال طلا فکر می‌کردم، به‌گونه‌ای که تمام دیوارهای اتاقم را با این هدف تزئین کرده بودم.

او افزود: در این مسیر همراه با مربی‌ام سختی‌های زیادی را پشت سر گذاشتیم و از بسیاری چیزها گذشتیم تا به هدفمان برسیم. مسابقه بسیار خوبی بود و تمام رقبای آسیایی حاضر بودند. شرایط جوی کمی نامساعد بود و به همین دلیل مسابقه با دو ساعت تأخیر شروع شد که این موضوع باعث شد سطح فنی و رکوردهای ورزشکاران کاهش یابد، اما به لطف خدا موفق شدم با ثبت رکورد ۶ متر و ۴۰ سانتی‌متر بعنوان بهترین ورزشکار آسیا شناخته شوم.

مبینی در پاسخ به سوالی درباره مدت زمان تلاش برای رسیدن به سکوی قهرمانی گفت: با توجه به اینکه دانشگاه من در اصفهان بود، هفته‌ای ۳ تا ۴ روز در اصفهان تمرین می‌کردم و بقیه تمریناتم را در آران و بیدگل زیر نظر مربی پیگیری می‌کردم. این مدال حاصل تنها یک سال تلاش نیست؛ من ۱۴ سال است که فعالیت حرفه‌ای در ورزش را آغاز کرده‌ام و در این مسیر بارها شکست خوردم یا زمین خوردم، اما همیشه بلند شدم و قوی‌تر ادامه دادم تا به این نتیجه رسیدم.

قهرمان پرش طول آسیا درباره برنامه‌های پیش‌رو بیان کرد: پس از قهرمانی آسیا، در تیرماه در مسابقات دانشجویان جهان در آلمان شرکت خواهم کرد و سپس قهرمانی جهان و مسابقات کشورهای اسلامی را پیش رو دارم. همانطور که شروع خوبی داشتم، امیدوارم سال جاری با نتایج خوب پایان دهم.

او درباره میزان تمرکز بر مدال طلای دانشجویان جهان گفت: تلاش می‌کنم بهترین رکورد را ثبت کنم و عملکرد موفقی داشته باشم. در پی بهبود تکنیک پرش هستم که منجر به پرش مطلوب شود و در پایان بتوانم سکوی شایسته‌ای کسب کنم.

مبینی افزود: اکنون در ترم آخر رشته دندانپزشکی هستم و تنها دفاع پایان‌نامه‌ام باقی مانده که امیدوارم پس از برخی آرامش‌ها آن را انجام دهم و فارغ‌التحصیل شوم.

او در پاسخ به پرسشی درباره دشواری‌های همزمانی تحصیل و ورزش حرفه‌ای گفت: مسیر بسیار چالش‌برانگیزی بود. سال‌های قبل که درس‌هایم سنگین‌تر بود، از ساعت ۷ صبح تا ۵ عصر در دانشگاه حضور داشتم و پس از آن با وجود خستگی به تمرین می‌رفتم. اما امسال با سبک‌تر شدن درس‌هایم توانستم زمان بیشتری به ورزش اختصاص دهم. به طور کلی سختی‌های زیادی کشیدم تا بتوانم تحصیل و ورزش را همزمان و هماهنگ پیش ببرم.
قهرمان پرش طول افزود: هفته‌ای ۸ تا ۹ جلسه تمرین می‌کردم که هر جلسه حدود ۲ ساعت و نیم طول می‌کشید. برنامه مربی به گونه‌ای بود که تعادلی مناسب میان درس و ورزش ایجاد کرده بود و خللی به برنامه درسی وارد نمی‌شد.

مبینی درباره چالش‌های پیش روی خود در ورزش حرفه‌ای توضیح داد: بعد از فارغ‌التحصیلی باید دو سال طرح دندانپزشکی را بگذرانم که این موضوع مرا برای دو سال درگیر می‌کند. اگر مسئولان بتوانند در این خصوص کمک کنند، مثلاً مدت طرح کوتاه‌تر شود یا ضرورتی برای گذراندن آن نباشد، اتفاق مثبتی خواهد بود و امکان تمرکز روی ورزش حرفه‌ای را خواهم داشت. در غیر این صورت، باید صبح‌ها تا ظهر طرح را انجام دهم و قادر نخواهم بود در اردوها و مسابقات بین‌المللی شرکت کنم و این وضعیت مسیر ورزشی من را دشوار خواهد کرد.

او درباره برنامه‌ریزی برای المپیک لس‌آنجلس گفت: هدف اصلی من حضور در المپیک است، اما ابتدا باید پله‌های موفقیت را مرحله به مرحله طی کنم تا به آنجا برسم. بنابراین اگر بتوانم مراحل پیش رو را با موفقیت پشت سر بگذارم، گام نهایی حضور در المپیک خواهد بود.