منتشر شده در 26 آذر 1404 ساعت 10:00
در ادامه سری مطالب از معرفی ۲۵ مسابقه برتر تاریخ ۷۵ ساله F1 همانطور که وعده کرده بودیم تا هر هفته یک مسابقه را معرفی کنیم، در این مطلب به مسابقه سال ۲۰۱۰ ابوظبی خواهیم رفت؛ جایی که مسابقه پایانی به طور خاص منحصر به فرد بود. در گرندپری ابوظبی ۲۰۱۰ برای اولین بار در تاریخ این ورزش، چهار راننده همچنان شانس قهرمانی را در بدو ورود به رویداد نهایی داشتند.
شروعی قدرتمند و حیاتی فتل
به گزارش آی آر آر اس اس، با رسیدن به پیست یاس مارینا (Yas Marina) ، فرناندو آلونسو (Fernando Alonso) از تیم فراری با ۲۴۶ امتیاز در صدر جدول ردهبندی قرار داشت و مارک وبر (Mark Webber) از تیم ردبول با هشت امتیاز اختلاف در جایگاه دوم قرار گرفته بود. همتیمی او یعنی سباستین فتل (Sebastian Vettel)، با ۲۳۱ امتیاز در جایگاه سوم بود و لوئیس همیلتون (Lewis Hamilton) از تیم مک لارن با ۲۲۲ امتیاز در جایگاه چهارم قرار داشت.
در دومین فصل حضورش به عنوان راننده ردبول، فصل ۲۰۱۰ برای فتل کاملاً بدون خطا نبود؛ دور هفتم صحنه برخورد او با وبر در گرندپری ترکیه بود، در حالی که تصادف دیگری با جنسن باتن (Jenson Button) از مکلارن در بلژیک باعث شد که او آن مسابقه را در جایگاه پانزدهم به پایان برساند.
این راننده جوان با عملکردی چشمگیر در مراحل پایانی فصل، با پیروزی در دو مسابقه از سه مسابقه آخر قبل از ابوظبی، به مسیر خود بازگشت اما با توجه به اختلاف امتیازش با آلونسو و وبر در قهرمانی، برای کسب عنوان قهرمانی باید در فینال نمایش قدرتمندانه دیگری ارائه میداد. در واقع، حتی اگر فتل در مسابقه پیروز میشد، به آلونسو نیاز داشت که در جایگاه ششم یا پایینتر قرار گیرد.
بدون شک تنش زیادی در مسابقه روز یکشنبه وجود داشت زیرا هر چهار مدعی قهرمانی در خط شروع مسابقه قرار داشتند. وقتی چراغها خاموش شدند، فتل با یک start قوی از همیلتون سبقت گرفت، در حالی که باتن پس از سبقت گرفتن از آلونسو، جایگاه سوم را از آن خود کرد اما درام در شرف وقوع بود که در دوئل قهرمانی اهمیت خود را نشان داد.
ورود safety carو برنامههای استراتژیک متنوع
همینطور که خودروها وارد پیچ شماره ۶ میشدند، مایکل شوماخر (Michael Schumacher) سعی کرد از همتیمی خودش در تیم مرسدس یعنی نیکو روزبرگ (Nico Rosberg) در بیرون پیچ سبقت بگیرد اما در این حین با ماشین برخورد کرد و باعث شد قهرمان هفت دوره مسابقات جهانی به دور خود بچرخد و در وسط پیست، خلاف جهت قرار گیرد!
وبر پس از درگیری با لاستیکهایش، دور یازدهم pit کرد. اگر این راننده ردبول مسابقه را میبرد، آلونسو برای کسب عنوان قهرمانی باید دوم میشد، در حالی که اگر فتل – که در حال پیشروی بود – پیروزی را از آن خود میکرد، مقام چهارم هم کافی بود. با توجه به اینکه به نظر میرسید تیم فراری به جای فتل همچنان روی وبر تمرکز دارد، آلونسو را دو دور بعد به pit فرستاد. با وجود بازگشت به پیست پیش از وبر، قهرمان دو دوره جهان با رنوی ویتالی پتروف (Vitaly Petrov) روبرو شد!
با توجه به اینکه ویتالی در ادامه ۵۵ دور نیازی به توقف مجدد نداشت، به پتروف گفته شد: “خب ویتالی، آلونسو الان پشت سر توست – تو با او مسابقه میدهی.” آلونسو در دور ۲۳ تلاش کرد که سبقت بگیرد که نتیجه معکوس داد، فراری از خط خارج شد و دوباره پشت سر پتروف قرار گرفت! این راننده اسپانیایی به وضوح کار سختی برای سبقت گرفتن از راننده روسی داشت و حتی اگر راهی برای عبور پیدا میکرد، باید از روزبرگ نیز عبور میکرد که احتمالاً چشماندازی حتی دشوارتر را رقم میزد.
در تمام این مدت، فتل و همیلتون همچنان با سرعت به جلو حرکت میکردند و تا دور ۲۳ همیلتون به pit نرفت و فتل نیز یک دور بعد اینکار را انجام داد. راننده آلمانی دوباره از همیلتون جلوتر آمد، هرچند پشت سر باتن که هنوز پیتاستاپ نکرده بود! در همین حال، همیلتون پشت سر رابرت کوبیکا (Robert Kubica) از رنو و کامویی کوبایاشی (Kamui Kobayashi) از سائوبر ظاهر شده بود. پس از عبور از کوبایاشی، همیلتون خیلی زود خود را در موقعیتی مشابه آلونسو و وبر، دیگر مدعیان قهرمانی یافت اما کوبیکا باید قبل از پایان مسابقه pit میکرد.
کمرنگ شدن امیدها برای مدعیان قهرمانی
در دور ۳۰، مهندس مسابقه به آلونسو گفت که “قهرمانی ما اکنون در عبور از پتروف و رزبرگ است. ما میتوانیم این کار را انجام دهیم.” اما با تنها ۲۵ دور باقی مانده، زمان برای مرد فراری برای کسب سومین قهرمانی جهان خود رو به اتمام بود.
زمانی که باتن در دور ۳۹ متوقف شد، فتل با اختلاف ۱۲ ثانیه نسبت به کوبیکا به صدر رقابت بازگشته بود. به نظر میرسید اوضاع برای همیلتون دشوار شده است، او در حالی که در مورد احتمال pit کردن دوباره سوال میکرد، از مشکلات لاستیکهایش خبر داد اما به او گفته شد که اگر این کار را انجام دهد، قهرمانیاش تمام خواهد شد!
از سوی دیگر، فتل با ادامه پیشتازی، راحتتر از همیشه به نظر میرسید و در دور ۴۳ با رادیو اعلام کرد که “اگر بخواهید میتوانم سریعتر بروم!” کوبیکا سرانجام در دور ۴۶ به pit stop رفت و همیلتون را به جایگاه دوم رساند، در حالی که خودش به جایگاه پنجم سقوط کرد.
با گذشت دورها، رقبای فتل شاهد بودند که شانس قهرمانی خودشان بیشتر و بیشتر از دست میرود اما وقتی راننده ردبول از خط پایان عبور کرد و با اختلاف ۱۰ ثانیه از همیلتون به پیروزی رسید، با انتظاری طاقتفرسا برای مشخص شدن قهرمانی خود مواجه شد، چرا که رقبایش هنوز برای تأیید نتیجه باید از پرچم شطرنجی عبور میکردند.
نتیجهای باورنکردنی و تاریخسازی فتل
در حالی که باتن در جایگاه سوم از روزبرگ، کوبیکا، پتروف، آلونسو و وبر جلوتر بود، سرانجام به فتل گفته شد که تو قهرمان شدی! این مسابقهدهنده جوان، آلونسو را تنها با چهار امتیاز اختلاف نسبت به عنوان قهرمانی شکست داده بود، وبر با ۱۴ امتیاز اختلاف نسبت به هم تیمی اش در جایگاه سوم، در حالی که همیلتون با ۱۶ امتیاز اختلاف نسبت به قهرمان جدید جهان در جایگاه چهارم قرار داشت.
این یک نتیجه تاریخی بود، چرا که فتل با ۲۳ سال و چهار ماه و ۱۱ روز سن، جوانترین قهرمان جهان در تاریخ F1 شد در حالی که این اولین تجربه او و تیم ردبول در کسب عنوان قهرمانی بود. علاوه بر این، فتل که در هیچ مقطعی از فصل صدرنشین جدول ردهبندی نبود، دومین رانندهای شد که همزمان با صدرنشینی، برای اولین بار قهرمانی را نیز به دست آورد. تنها اتفاق قبلی این بود که جیمز هانت (James Hunt) در سال ۱۹۷۶ تاج قهرمانی را به دست آورده بود.
همچنین برای فتل این مسابقه آغاز یک دوران فوقالعاده بود به طوری که راننده آلمانی و تیم ردبول (Red Bull) تا پایان سال ۲۰۱۳ به طور متوالی عناوین قهرمانی را از آن خود کردند و رکورد او به عنوان جوانترین قهرمان جهان این رشته که در آن شب به یاد ماندنی در ابوظبی به دست آمد، هنوز هم پابرجاست.
