خاطرات فراموش شده شما همچنان بر انتخاب هایی که می کنید تأثیر می گذارد

حتی خاطرات فراموش‌شده به نظر می‌رسد که رفتار ما را هدایت می‌کنند، موضوعی که می‌تواند درباره نحوه ذخیره آن‌ها در مغز اطلاعات بیشتری به ما بدهد.

نیک تورک (Nick Turk-Browne) از دانشگاه ییل، که در این مطالعه دخیل نبود، گفت: «معمولاً مردم حافظه را به عنوان چیزی در نظر می‌گیرند که می‌توانیم آن را یادآوری کرده و به طور شعری به آن فکر کنیم. اما ما بیشتر روزهای خود را صرف به یاد آوردن گذشته نمی‌کنیم؛ بلکه کار می‌کنیم، والدین می‌شویم و از زندگی لذت می‌بریم.»

خاطرات می‌توانند به روش‌های مختلفی تعریف شوند. یکی بر اساس گزارش‌های افراد است، مثلاً به یاد آوردن شام شب گذشته یا اتفاقات یک سالگرد. روش دیگر بر اساس یک مدل بیولوژیکی شامل مدارهای سلولی و ارتباطات در مغز است که به عنوان Engram شناخته می‌شود و نمایانگر بیولوژیکی یک تجربه به یاد آمده است.

بسیاری از پژوهشگران معتقدند زمانی که چیزی فراموش شود، Engram مرتبط با آن خاطره از بین می‌رود. اما مطالعات روی موش‌ها نشان داده‌اند که خاطرات فراموش‌شده احتمالا همچنان وجود دارند اما نمی‌توانند به صورت آگاهانه بازیابی شوند.

برای بررسی اینکه آیا خاطرات فراموش‌شده در مغز انسان نیز قابل شناسایی هستند یا نه، تام ویلمز از دانشگاه برن در سوئیس و همکارانش از 40 شرکت‌کننده خواستند که به سرعت به 96 جفت تصویر نگاه کنند که هر جفت شامل یک چهره و یک شیء مانند گیتار بود.

سپس محققان با استفاده از تصویرسازی رزونانس مغناطیسی عملکردی با رزولوشن بالا، فعالیت مغز افراد را در طول آزمایش‌ها زیر نظر گرفتند. شرکت‌کنندگان به این صورت مورد سوال قرار گرفتند که آیا فکر می‌کنند دو تصویر قبلاً کنار هم دیده شده‌اند، یکی حدود 30 دقیقه بعد و دیگری 24 ساعت بعد. همچنین آن‌ها باید می‌گفتند که آیا به خاطر می‌آورند، حدس می‌زنند یا مطمئن نیستند.

وقتی افراد گزارش دادند که خاطره را به یاد می‌آورند، در دو آزمایش 87 درصد موارد پاسخ درست دادند. آن‌هایی که گفتند فراموش کرده‌اند، حدود نیمی از پاسخ‌ها را درست انتخاب کردند.

شرکت‌کنندگانی که مطمئن نبودند، پس از 30 دقیقه 57 درصد و پس از 24 ساعت 54 درصد پاسخ درست داده بودند. نتایجی که کمی بالاتر از شانس اتفاقی هستند، نشان می‌دهد این افراد احتمالاً در مواردی به یاد می‌آورند.

زمانی که شرکت‌کنندگان پاسخی درست دادند، الگوهای فعالیت مغزی مشابه در قسمت هیپوکامپ سمت راست مشاهده شد که شبیه کسانی بود که به یاد می‌آوردند، نشان‌دهنده این است که Engram هنوز فعال بوده و روی انتخاب‌های آن‌ها تاثیر گذاشته است.

در آزمایش 24 ساعت بعد، Engram در هیپوکامپ برای کسانی که فراموش کرده بودند همچنان باقی مانده بود، در حالی که شرکت‌کنندگانی که یادآوری کرده بودند همان Engram به همراه Engramهای جدید در جروس سینگولار قدامی نئوکورتکس فعال بود.

انتقال Engramها به نئوکورتکس با یادآوری ارتباط دارد، اما مشخص نیست که این انتقال علت یا نتیجه یادآوری است، توضیح می‌دهد امی میلتون از دانشگاه کمبریج.

با این حال، یافته‌ها با نظریه اصلی عملکرد حافظه که به عنوان نظریه ادغام استاندارد شناخته می‌شود همخوانی دارد، گفت نیک تورک-براون. این نظریه بیان می‌کند که خاطرات ابتدا در هیپوکامپ ساخته می‌شوند و سپس در طول خواب در نئوکورتکس و بخش‌های دیگر مغز بازپخش و ذخیره می‌شوند.

این تحقیق نشان می‌دهد که می‌توان بین خاطره‌ای که ما به صورت آگاهانه به آن دسترسی داریم و Engram فعال در مغز تمایز قائل شد، توضیح می‌دهد. «این یک نشان‌دهنده بسیار هیجان‌انگیز از روش‌های ظریف، خودکار و گسترده‌ای است که خاطرات هیپوکامپی می‌توانند روی رفتار تأثیر بگذارند.»

«اساساً، آنچه آن‌ها مطرح می‌کنند این است که [برخی] خاطرات لزوماً نیازی به بازیابی آگاهانه ندارند تا بر رفتار بعدی تأثیر بگذارند.»

جای تعجب نیست که اثری از حافظه می‌تواند به اندازه کافی قوی باشد تا بدون آگاهی ما بر رفتار تأثیر بگذارد. این موضوع در پدیده‌ای به نام «آغازگر» دیده می‌شود، که در آن دیدن یا شنیدن چیزی می‌تواند باعث شود ما به شیوه خاصی واکنش نشان دهیم بدون آنکه متوجه شویم.

آغازگر می‌تواند در بخش‌های مختلف مغز مانند قشر پیشانی رخ دهد، همان‌طور که تورک-براون توضیح می‌دهد، و معمولاً تأثیری گذرا با مدت چند ثانیه یا دقیقه دارد.