به گزارش آی آر آر اس اس، هواپیمای بدون سرنشین رادارگریز «CH-۷» چین اولین پرواز خود را به پایان رساند، پروازی که گامی بزرگ برای یکی از تحت نظارتترین برنامههای پهپادهای شناسایی ارتفاع بالا در این کشور است.
به گفته رسانههای دولتی چین، اولین پرواز این پهپاد رادارگریز، به تازگی در یک فرودگاه در شمال غربی چین انجام شد که نشان دهنده گذار این هواپیما از توسعه زمینی به آزمایش رسمی پرواز است.
پهپاد «CH-۷» که توسط شرکت علوم و فناوری هوافضای چین(CASC) توسعه یافته است، از زمان اولین نمایش عمومی خود در نمایشگاه هوایی چین، توجه مداومی را به خود جلب کرده است.
سازندگان آن میگویند که این پرواز اولیه بر اعتبارسنجی طراحی آیرودینامیکی اولیه و سیستمهای کنترل اصلی پهپاد به جای قابلیتهای کامل ماموریتی آن متمرکز بود.
پرواز اولیه، مؤید طراحی اصلی
به گزارش گلوبال تایمز، این پهپاد در طول این آزمایش، با موفقیت توانست برخاستن و فرود، کنترل وضعیت، ردیابی مسیر و پارک را همگی به صورت خودکار نشان دهد. توسعهدهندگان میگویند که دادههای پرواز با مدلهای شبیهسازی و انتظارات از پیش تعیینشده طراحی مطابقت نزدیکی دارند.
لی جیانهوا(Li Jianhua)، مهندس و متخصص در CASC به گلوبال تایمز گفت که پیکربندی «CH-۷» آزمایش پرواز آن را پیچیدهتر از هواپیماهای بدون سرنشین معمولی میکند. این هواپیما از یک طرح آیرودینامیکی بال یکتکه، بدون دُم و با نسبت ابعاد بالا استفاده میکند که باعث افزایش استقامت و عملکرد پنهانکاری و رادارگریزی میشود، اما چالشهایی را نیز در رابطه با پایداری جهتگیری و ادغام سیستم ایجاد میکند. این عوامل، هم دشواری فنی و هم خطر مرتبط با آزمایشهای اولیه پرواز را افزایش میدهند.
اولین پرواز این پهپاد، اساسیترین ویژگیهای پروازی آن را ارزیابی کرد. سازندگان اظهار داشتند که این برنامه اکنون به مراحل آزمایش بیشتر، از جمله ارزیابی عملکرد پرواز و تأیید محمولههای ماموریتی موجود در پهپاد منتقل خواهد شد.
طراحی متمرکز بر رادارگریزی و محمولههای حسگر
پهپاد «CH-۷» به عنوان یک پلتفرم با قابلیت عملیات در ارتفاع بالا و استقامت طولانی طراحی شده است که برای ماموریتهای شناسایی پنهانکاری و پشتیبانی داده در شرایط عملیاتی پیچیده بهینه شده است. طرح بال آن به آن اجازه میدهد تا طیف وسیعی از محمولههای با کارایی بالا، از جمله حسگرهای نور مرئی و فروسرخ را حمل کند، در حالی که نمای خارجی تمیزی را حفظ میکند.
در نمایشگاه هوایی چین ۲۰۲۴ بود که یک بدنه کامل «CH-۷» برای اولین بار به صورت عمومی نمایش داده شد. مشاهدات در این رویداد نشان داد که ورودی هوای این پهپاد بر روی سطح بالایی بدنه نصب شده است، در حالی که اگزوز موتور آن نیمه پنهان است. این ویژگیها، همراه با شکل صاف و ساده آن، برای کاهش اثرات راداری و فروسرخ در نظر گرفته شدهاند.
طبق این گزارش، پهپاد «CH-۷» دارای ساختارهای جاذب رادار در نواحی با بازتاب بالا، مانند لبههای جلویی، پوششهای پنهانکاری در سراسر سطح آن و پوششهای کم دیده شده برای پنلهای دسترسی، محفظههای ارابه فرود و محفظههای داخلی است.
حتی بستهایی مانند پیچها نیز تحت پردازش ویژه قرار میگیرند تا قابلیت شناسایی به حداقل برسد. این اقدامات در کنار هم به گونهای طراحی شدهاند که امکان عملیات در محیطهای کمتهدید و همچنین فضای هوایی بسیار پرتنش و مملو از سیستمهای پدافند هوایی را فراهم کنند.
نقش مورد نظر «CH-۷» در عملیاتهای آینده
انیمیشنهای نمایشی نشان داده شده در نمایشگاه هوایی چین، «CH-۷» را در حال انجام گشتهای دریایی طولانی مدت نشان میدادند. این پهپاد پس از شناسایی هدف میتواند اطلاعات را از طریق لینکهای داده به عناصر فرماندهی پشت جبهه منتقل کند و هدایت میاندور یا نهایی را برای سلاحهای تهاجمی دوربرد فراهم کند.
کارشناسان در این گزارش گفتند که «CH-۷» برای مأموریتهایی مانند نظارت بر میدان نبرد، شناسایی اطلاعاتی و نظارت هوایی و دریایی دوربرد، از جمله شناسایی شناورهای سطحی بزرگ با استفاده از رادار داخلی مناسب است. استقامت و قابلیت مشاهده کم آن برای پشتیبانی از جمعآوری اطلاعات مخفی پایدار در محیطهای بسیار پرتنش در نظر گرفته شده است.
تحلیلگران چینی بر اساس طراحی آیرودینامیکی آن خاطرنشان کردند که سرعت «CH-۷» کمتر از هواپیماهای جنگنده مدرن است که آن را به عنوان یک پهپاد برای نبرد نزدیک نامناسب میکند. در عوض انتظار میرود که این پهپاد جلوتر از سکوهای تهاجمی سرنشیندار یا زمینی مستقر شود، بدون شناسایی شدن بر فراز مناطق هدف فعالیت کند و پس از شناسایی اهداف، اطلاعات هدفگیری را مخابره کند.
نزدیکترین نمونه آمریکایی برای پهپاد «CH-۷»، بر اساس ویژگیهای ماموریتی شناختهشده عمومی (پنهانکاری و رادارگریزی طولانیمدت و نفوذ به حریم هوایی مورد مناقشه)، پهپاد «RQ-۱۸۰» شرکت «نورثروپ گرامن» است. پهپاد «RQ-۱۸۰» یک سیستم بسیار محرمانه و طبقهبندیشده است که بهطور گسترده اعتقاد بر این است که از اواسط دهه ۲۰۱۰ عملیاتی شده است و دارای یک طرح بال پرنده پنهانکار است که آن را در همان رده طراحی سکوهای قبلی مانند «RQ-۱۷۰ Sentinel» و «X-۴۷B» قرار میدهد.
برخلاف طرحهای نوظهور نظیر «هواپیمای رزمی مشارکتی»(CCA) نیروی هوایی ایالات متحده یا «Loyal Wingman» که بر پهپادهای کوچکتر و پرتعدادتر متمرکز است و قرار است در هماهنگی نزدیک با جنگندههای سرنشیندار برای برتری تاکتیکی عمل کنند، به نظر میرسد «CH-۷» به جای پشتیبانی مستقیم از نبرد هوایی، برای بقاپذیری، پایداری و پشتیبانی اطلاعاتی دوربرد و تعیین هدف پیش از اقدام نیروی ضربت اصلی بهینه شده است.
irrss.ir